کد مطلب:28453 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110
[ اُمّ سلمه] وقتی بر عایشه وارد شد، گفت: به راستی كه تو دری میان پیامبر خدا و امّت اویی و حجاب تو بر پایه حُرمت او زده شده است و قرآن كریم، دامان تو را جمع كرده است.[1] پس پرده دری مكن.این جایگاه امن را نیز خدا به تو داد.پس آن را از میان مَبَر. خدا را، خدا را در مورد پیامد این آیه[2] [ در نظر بگیر ]! پیامبر خدا، موقعیت تو را می دانست.اگر می خواست به تو سفارش كند، می كرد؛ بلكه تو را از گشت و گذار در شهرها باز داشت. ستون دین، اگر كج شود و شكافی بردارد، به دست زنان، استوار نمی شود و ترمیم نمی گردد. نهایت كوشش زنان [ در حریم دین ]، چشم برگرفتن از نامحرم و دامن برچیدن از كبر و نخوت و كوتاه گام برداشتن و جمع كردن دامان خویش است. اگر [ پیامبر خدا ] تو را در صحراها و سوار بر شتران جوان ببیند كه از آبشخوری به آبشخور دیگر می روی، چه پاسخ خواهی داد؟ تو صداقت او را دریدی و حرمت و عهدش را وا نهادی. به راستی كه كارهایت در محضر خداست و بر پیامبر خدا وارد خواهی شد. به خدا سوگند، اگر من این كار تو را انجام دهم و به من گفته شود: «وارد بهشت شو»، شرم می كنم كه محمدصلی الله علیه وآله را ملاقات كنم؛ چون حجابی كه بر من انداخته بود، دریده ام. خانه ات را حصار خویش كن و كُنج خانه ات را گور خود بدان تا پیامبرصلی الله علیه وآله را دیدار كنی كه تو بدین روش، با آنچه بدان پایبند بوده ای، خداوند را بیشتر اطاعت كرده ای، و با آنچه دست از آن نگه داشته ای، دین را بیشتر یاری رسانده ای. عایشه به اُمّ سلمه گفت: پند و اندرز تو را نمی فهمم و خیرخواهی ات را نمی پذیرم.راهی كه برگزیده ام، راه خوبی است. من بر سرِ دو راهی «حركت» و «برجای نشستن» مانده ام.اگر بنشینم، از روی نیاز و ناچاری نیست، و اگر به راه افتم، به سوی چیزی رفته ام كه چاره ای از ادامه دادن آن نیست[3] [4]. `
2116.الجمل: خبر گِردآمدن مردمان و اهدافشان، به اُمّ سلمه رسید. چنان گریست كه چارقدش پُر از اشك شد. آن گاه، لباس هایش را خواست.آنها را بر تن كرد و خود را به شدّت پوشاند و به سوی عایشه روانه شد تا او را اندرز دهد و او را از تصمیمش در مخالفت با امیرمؤمنان باز دارد و از همراهی اش با جمعیت، منصرف سازد.